Get all 9 George M. Welling releases available on Bandcamp and save 50%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of Tegenwicht, Wassende Maan, Om Toch, Live bij het Radio Noord programma Twij Deuntjes veur Ain Cent en bij De Centrale, Wachten tot het over gaat, Verhalen, De Oude Man zingt uit Volle Borst (voor Mamello), De oude man zingt weer (voor Mamello), and 1 more.
1. |
Zwart-wit
06:13
|
|||
Zwart-wit
De wereld was toen nog zwart-wit
de kachel en de kolenkit
Het kolenhok was buiten
Een keer per jaar de kolenboer,
dan gingen er kranten op de vloer
Vitrage voor de ruiten
Een buitenwijk van Amsterdam,
waar mijn broertje ook ter wereld kwam
En later ook mijn zusje
De bakker met een bakfiets reed,
Ik heitje voor een karwijtje deed
Een kwartje voor een klusje
Een Duitser was nog steeds een mof
Mijn Opa’s Solex was een plof
De wereld was veel kleiner
Vakantie was uit logeren gaan
Bij een oom en tante aan de Zaan
Maar bij Opa was het fijner
Want op zijn plantenkwekerij
Deden we precies wat Opa zei
Het leek soms bijna werken
Je kreeg je zelfverdiende geld
Dan in je handje uitgeteld
En zondags braaf ter kerke
En daarna als het even kon
Met vader naar het stadion
We liepen naar De Meer toe
Pietje Keizer en Sjaak Zwart
Ik kreeg meteen een Ajax hart
Het wordt tijd dat ik dat weer doe
De straat waar je nog spelen kon,
voetbal en ’s zomers badminton
Dan spanden we een netje
Scouting was padvinderij,
’s zaterdags dan ging ik blij
Naar de welpen met mijn petje
En ’s avonds moesten we dan in bad,
omdat ons huis geen douchecel had
Was dat een teiltje in de keuken
Moeder met de kappersschaar,
scherpe shampoo in mijn haar
Zodat mijn kop ging jeuken
De pick-up werd aangezet,
want we mochten laat naar bed
Luis Prima stond te zingen
Omdat het zaterdagavond was
speelden we kaart in kamerjas
Voordat we naar bed gingen
Ik was nog klein maar ik vond het fijn,
met de tram naar het Rembrandtsplein
Om naar de Cineac te lopen
En dan het Polygoon journaal ,
De stem van Philip Bloemendaal
De wereld ging dan open
Sputnik, de eerste satelliet,
teevee hadden we thuis nog niet
Wij keken bij de buren
Woensdagmiddag met een groep
bij de buren op de stoep
Voor Pipo’s avonturen
Stan en Ollie op het doek
Ranja en Bastogne koek
Maar Tarzan was het beste
Een dierenfilm was ook wel mooi
Maar liever zag ik toch cowboys
Zo uit het Wilde Westen
En de held van iedereen
Dat was natuurlijk die John Wayne
Maar voor sommige ook Elvis
Meisjes vond ik erg vaag
Wat neuken was, dat was de vraag
Ik had een vriendje die dat wel wist
De foto’s bij de cinema
van dames voor de kamera
Je hart sloeg dan wat rapper
Eens in de maand een bijzondere dag,
plaatjes kijken in De Lach
Wachtend bij de kapper
Pikante plaatjes van Bardot,
de Beatles op de radio
Er stond wat te gebeuren
De pil en toen de minirok,
de paus die zich te pletter schrok
Op teevee de eerste kleuren
Kennedy was al vermoord,
de rust werd toen voorgoed verstoord
Door wat we steeds meer zagen
Oorlog en honger op de buis
Vietnam, Biafra in je huis
Ik begon mij af te vragen
Waarom het niet meer simpel was
Zoals toen mijn oma sprookjes las
En waarom die dinsdagavond
Niets nog langer wit en zwart
Alles werd ineens keihard
Langs het randje van de afgrond
Niets meer zoals het was voor mij
Mijn hele jeugd ineens voorbij
Ik wou niet meer buiten spelen
Geloven deed ik ook niet meer
Voor mij geen kerk of Lieve Heer
Met zijn loze rituelen
Nu verlang ik soms weer terug
Naar die straat bij de Linnaeusbrug
Maar mijn kinderjaren
Toen zwart zwart was en wit wit
Johnny Engels ramde op zijn kit
En mijn pa rookte sigaren
Zwart-wit kinderjaren
©2012
|
||||
2. |
De Duinen
03:12
|
|||
De duinen
(een Haarlems lied)
We woonden in een kak dorp
Een kwartiertje van de zee
Vaak ging ik naar de duinen
En mijn gitaar ging altijd mee
En dan speelde ik mijn Dylan
Paul Simon en Cohen
Met al die lappen teksten
Die ik nog steeds van buiten ken
En weer een paar jaar later
Gingen we groepsgewijs
Met zijn allen naar de duinen
En iedereen had prijs
De groep splitste in paartjes
Er werd gezoend onder de zon
Alleen trof ik vaak het meisje
Dat zei dat ik niet zoenen kon
De duinen, de duinen,
de Noordzee, het strand
De duinen, de duinen,
en overal zat zand
Ik werd langzaam ouder
Maar steeds kwam ik weer terug
En dan kwam ik later thuis
Met het zand nog op mijn rug
Ik zou het echt niet weten
Was het liefde, was het lust
Maar het was altijd in de duinen
Het was altijd aan de kust
En als ik nu soms thuis kom
Van een reis in ’t buitenland
En het vliegtuig zet de landing in
En ik zie het duinenzand
Dan zie ik ons daar liggen
Alsof de tijd al die tijd stil stond
Toen wij de liefde deelden
En je mij de liefste vond
© 2010 George M. Welling
|
||||
3. |
Maria
04:33
|
|||
De duinen
(een Haarlems lied)
We woonden in een kak dorp
Een kwartiertje van de zee
Vaak ging ik naar de duinen
En mijn gitaar ging altijd mee
En dan speelde ik mijn Dylan
Paul Simon en Cohen
Met al die lappen teksten
Die ik nog steeds van buiten ken
En weer een paar jaar later
Gingen we groepsgewijs
Met zijn allen naar de duinen
En iedereen had prijs
De groep splitste in paartjes
Er werd gezoend onder de zon
Alleen trof ik vaak het meisje
Dat zei dat ik niet zoenen kon
De duinen, de duinen,
de Noordzee, het strand
De duinen, de duinen,
en overal zat zand
Ik werd langzaam ouder
Maar steeds kwam ik weer terug
En dan kwam ik later thuis
Met het zand nog op mijn rug
Ik zou het echt niet weten
Was het liefde, was het lust
Maar het was altijd in de duinen
Het was altijd aan de kust
En als ik nu soms thuis kom
Van een reis in ’t buitenland
En het vliegtuig zet de landing in
En ik zie het duinenzand
Dan zie ik ons daar liggen
Alsof de tijd al die tijd stil stond
Toen wij de liefde deelden
En je mij de liefste vond
© 2010 George M. Welling
|
||||
4. |
||||
Het laatste gelukkige jaar
We woonden op een brede weg
Waar je nog op straat kon spelen
De stoep was breed, waar je spelletjes deed
We waren altijd met zovelen
Auto’s waren er nog niet zoveel
Mijn pa ging er soms eentje huren
Zo’n oude VW en dan mocht iedereen mee
En soms mocht je mee met de buren
Refrein:
Het laatste gelukkige jaar
Het jaar dat ik net tien was
Iedereen blij,
alles koek en ei
Toen het einde nog lang niet te zien was
Als je van school kwam één kopje thee
En dan meteen weer naar buiten
Naar Sjakie of Ton, die ieder spel won
Dan kon je naar je knikkers fluiten
Maar af en toe hadden zij dan geen zin
Dan speelde ik met de meisjes
Elsbeth, Francien, mijn broer en sindsdien
Ken ik ook touwtjesspringwijsjes
Het was de tijd van nog voor de pil
Wij waren thuis met z’n achten
We waren niet rijk, maar als ik terug kijk
Lijkt het of we toen altijd lachten
Mijn vader en moeder al jaren getrouwd
Nog altijd het vuur in de ogen
Hier als bewijs in zwart-wit en grijs
Wat foto’s, al zijn ze bewogen
Je was rooms, joods of hervormd
Dat maakte niets uit als we speelden
Dat was geen bezwaar, zo dicht op elkaar
Dat we lief en leed samen deelden
Een paar jaar later zijn wij verhuisd
Maar ik wil jullie toch laten weten
Je raakt elkaar kwijt, zo gaat het altijd
Maar ik ben jullie niet vergeten
©2015 George M. Welling
|
||||
5. |
Meester Kok
02:57
|
|||
Meester Kok
Meneren zonder vrouwen
Neem nou meester Kok
Mijn meester uit de zesde klas
Die mij dat jaar door trok
Die altijd een strikje droeg
En altijd goed gekleed
Een meneer zonder mevrouw
Die in een grote auto reed
Mijn moeder was gestorven
En ik was het noorden kwijt
Mijn geloof was ook verdwenen
Ik voelde me misleid
Maar dan was er onze meester
Altijd rustig en gewoon
Die mij weer de weg wees
Op vriendelijke toon
Refrein:
Meester Kok, Meester Kok,
Meester van de zesde klas
Een meneer zonder mevrouw
Maar met een chique boekentas
Meester Kok, Meester Kok,
Meester van de zesde klas
Ze noemden hem een homo
Maar ik wist niet wat dat was
Erudiet en belezen
Hij gaf ook Franse les
Hij vertelde ons de mythen
Hera en Hercules
Hij heeft ons zo goed voorbereid
Op alles wat nog kwam
Begin zestiger jaren
En het was in Amsterdam
Een keer ging ik terug
Maar het was te lang voorbij
Alles was veranderd
Niets was vertrouwd voor mij
Ik heb hem een hand gegeven
En hij keek me even aan
En zei wat leuk dat je er bent
En is weer weggegaan
Meester Kok, Meester Kok,
Meester van de zesde klas
Ze noemden hem een homo
Maar ik wist niet wat dat was
Meester Kok, Meester Kok,
Meester van de zesde klas
Ze noemden hem een homo
Hij wist niet meer wie ik was
©2015 George M. Welling
|
||||
6. |
Het water
03:11
|
|||
Het water
Ik sta boven aan de straat en ik kijk weg van het water
Van de melkfabriek in vol bedrijf
Ik weet niet meer wat ik dacht, ik staarde in de verte
Er straalt een vreemde wijsheid uit mijn lijf
Alsof ik toen al wist wat er gebeuren zou
Storm op til in het paradijs
Met mijn blonde haar en mijn veel te korte broekje
Hoewel de foto toont alleen het grijs
Op die zelfde vaart heeft oom Dick me leren schaatsen
Dat moet in drie-en-zestig zijn geweest
Dat was die koude winter met auto’s op de Gouzee
Ik was negen en het was een winterfeest
Ik was stink jaloers op iedereen met Noren
Want daarvoor hadden wij thuis nog geen geld
Maar oom Dick liet me zien dat het kon op houten schaatsen
En daardoor werd hij toen voorgoed mijn held
Volgens mij was het een dinsdag, maar dat weet ik zelfs niet zeker
Maar ik weet wel dat het net na ’t eten was
Ik zag mijn oudste broer met de hoorn in zijn handen
Terwijl ik tranen in zijn ogen las
Ik zou van die avond eigenlijk alles moeten weten
Maar veel is weg en hoe ik het ook probeer
Om beelden op te roepen om het nog eens te beleven
Het is verdwenen en het komt niet weer
Soms sta ik aan de dijk en kijk ik over ’t water
Als de kleine jongen die daar stond
Die toen nog niet wist wat er ging gebeuren
En het hele leven nog geweldig vond
Toen mijn moeder is gestorven, is er iets kapot gegaan
En het vertrouwen is nooit meer teruggekeerd
Het naïeve optimisme, geloven in de toekomst
Ik heb dat veel te jong al afgeleerd
© 2011 George M. Welling
|
||||
7. |
Mijn nicht
01:14
|
|||
Mijn Nicht
Ik heb een leuke foto
daar zit ik met mijn nicht
Ik was een jaar of zes
met een lach op mijn gezicht
Mijn nicht in een mooi jurkje
kijkt ook vrolijk in de lens
Het was eind jaren vijftig
en alles ging naar wens
Haar moeder en mijn moeder
leken erg veel op elkaar
En toen mijne was gestorven
zocht ik troost bij haar
Ik heb weer hard staan huilen
toen ook zij het leven liet
En over onze vaders
praten wij liever niet
We zijn nu in de zestig
en zien elkaar soms nog
Dan is zij weer dat meisje
en ik dat kleine joch
De glimlach is gebleven,
Maar ook sporen van de tijd
We zijn blij met wat we hebben,
maar we zijn ook zo veel kwijt
©2015 George M. Welling
|
||||
8. |
||||
Dat het zo heeft moeten gaan
Ik zat bij je bed, je vocht om lucht
Aan het einde van je vlucht
Uitgeteerd en gebroken
Van al het drinken en het roken
En ik kijk je zwijgend aan
Wat weemoedig en ontdaan
Dat het zo heeft moeten gaan
Je dagboek gelezen, niets begrepen
Holle woorden, slecht geschreven
En mijn blik wordt langzaam mistig
Nu jij daar in je kist ligt
Zie ik mijzelf daar vloekend staan
Wat weemoedig en ontdaan
Dat het zo heeft moeten gaan
Het is klaar, het is gedaan
Al je vrienden weggegaan
De meeste even nagebleven
Om te drinken op jouw leven
Om nog één keer stil te staan
Wat weemoedig en ontdaan
Dat het zo heeft moeten gaan
De koning is gevallen
De stelling was onhoudbaar
Jij zal niets meer schrijven
Jij bent voor altijd klaar
Je huis ontruimd, sporen gewist
Als een soort van ramptourist
Loop ik weer door de ruine
Van schraal bier en nicotine
Ik sluit de deur, een laatste traan
Wat weemoedig en ontdaan
Dat het zo heeft moeten gaan
©2016 George M. Welling
|
||||
9. |
Winter
02:43
|
|||
Winter
Een koude wind uit het oosten
Snijdt me dwars door mijn jas
’t kon best wel gaan sneeuwen
er staat al ijs op de plas
En de pin in mijn botten
Speelt weer op bij dit weer
’t is al jaren geleden
maar ’t doet nog steeds zeer
refrein:
het geluk en de pret
het is zo eenzaam in bed
en de tijd kruipt voorbij
en de vraag blijft voor mij
is het beter zo
dan het had kunnen zijn
ben je nu echt gelukkig
of is dat maar schijn
’t is weer tijd voor een tochtje
en ondanks de kou
draai ik soepel mijn bochtjes
maar ik denk steeds aan jou
hoe wij hier toen reden
als een ijzer sterk paar
ik vergeet nooit het beeld
van de wind in jouw haar
in de haard brand een vuurtje
‘k heb een glas in mijn hand
tot in de kleine uurtjes
pijnig ik mijn verstand
ik was veertig jaar jonger
maar ik weet hoe het is
hoe dichter het einde
hoe meer ik je mis
© 2001 George M. Welling
|
||||
10. |
Voor Niemand
02:00
|
|||
Voor niemand
(for no one)
De dag komt
Je hoofd bonkt
Ieder woord echoot voort
In je hoofd
Als zij weg wil
Ze staat op
Staat laat op
Ze neeemt haar tijd
Ze is bevrijd
Zij heeft jou nu niet meer nodig
En in haar ogen slechts leegte
Geen spoor van liefde dat je las
Loze tranen
En liefde die voor eeuwig was
Je wilt haar
Bemint haar
En als zij zegt het is voorbij
Dan denk jij
Ze heeft me nodig
Jij blijft thuis
Zij gaat uit
Ooit had ze iemand
Maar nu niemand
Het maakt haar ook niets meer uit
En in haar ogen slechts leegte
Geen spoor van liefde dat je las
Loze tranen
En liefde die voor eeuwig was
De dag komt
Je hoofd bonkt
En wat ze zei
Het blijft je bij
Jij zal haar nooit vergeten
Paul McCartney
Tr: George M. Welling
©2016
|
||||
11. |
||||
Als zij kijkt door mijn ogen
Als zij in mijn hoofd kruipt
En dan kijkt door mijn ogen
Wat ik liever niet wil
Maar zij denkt alles te mogen
Dan ziet ze meer dan ik
Meer vormen en meer kleuren
En vraagt ze zich hardop af
Waarom ik altijd zo moet zeuren
Refrein:
Als zij kijkt door mijn ogen
Hebben alle dingen zin
Als zij kijkt door mijn ogen
Sta ik pas aan het begin
Van steeds weer een nieuwe lente,
En altijd een nieuw lied
Maar al zet ik ook mijn bril op
Ik zie niet wat zij ziet
De vogel die mij wakker maakt
Ik hoor alleen de wekker
Ze ziet het ongeboren kind
Met mij als de verwekker
Zij hoort het ongeschreven lied
Dat ik nog ooit moet schrijven
Zij voelt de koude winterwind
En wil altijd bij me blijven
Zij ziet het geluk om mij heen
Dat ik ben vergeten
Zij kijkt met nieuwe ogen
De mijne zijn versleten
Ze pakt mijn hand en neemt me mee
Om mijn wereld te verkennen
Ik probeer te kijken zoals zij
Maar er is moeilijk aan te wennen
Zij zegt dat ik te somber ben
Dat ik beter moet kijken
Dat alle dingen anders zijn
En niet zijn wat ze lijken
Maar ik heb haar ogen niet
En al zou ik het wel willen
Wij zien nooit hetzelfde
Er blijven steeds verschillen
©2016 George M. Welling
|
||||
12. |
||||
Katja (een Groningse tango)
Toen ik hier pas kwam wonen
Heb ik heel snel geleerd
Men is hier positiever
Dan elders wordt beweerd
Want het is ja voor, het is ja na
En ja er tussen in
Ze zeggen echt bij alles ja
En niet met tegenzin
Neem nou Katja, dat was een schat ja
Volgens mij het schierste wicht van heel de stad ja
Ze was apadja, zeker niet plat ja
Ja met Katja dan wist je wat je had ja
De dames uit het noorden
Staan niet bepaald bekend
Om heur grote hartstocht
Of om heur temperament
Toch moet het gezegd
Ze hebben één ding mee
En dat is niet zo slecht
Ze zeggen liever ja dan nee
Ach die Katja, wat dacht je wat ja
Die was zeker niet te vangen voor één gat ja
Die zwerfkat ja, niet lang voordat ja
Ik lag met haar te rollen op de mat ja
Men spreekt hier over wichten
Waar ik van meisjes spreek
In liedjes en gedichten
Zondags of door de week
Het zijn soms niet de mooiste
Soms zijn ze niet zo lief
Maar ze hebben wel één voordeel
Ze zijn zo positief
Want neem nou Katja, had keuze zat ja
Die wou de eerste keer meteen met mij in bad ja
Die mij opvrat ja, en dat omdat ja
Ik volgens haar een mooie knibbe had ja
Mien poedie, mien laiverd
Veur wel ik deur t vuur goa
’t ken mie niks verschelen
Da’k hier al een uur stoa
Ik heb pien in mien vouten
Mor d’ knibbe vol sinten
Omdat wie hier in rieg stoan
Mit stadjers en mit Drìnten
Want ja die Katja dat was een rat ja
Zij ging er altijd tegenaan met wat ze had ja
En als Katja weer aan je zat ja
Dan was het kassa voor haar in de Nieuwstad ja
En voor die Katja uit Petrograd, ja
Stond er een file van Drenthe tot aan ’t wad, ja
©2014 George M. Welling
|
||||
13. |
De bedden
02:56
|
|||
De Bedden
In een bed in Rome na een audientie
Zijn ze samen gekomen zonder enige preventie
En negen maanden later in een ziekenhuis bed
Heeft mijn moeder mij in Utrecht op de wereld neer gezet
De bedden van mijn leven, waar ik droomde waar ik sliep
Waar ik mij verstopte en om mijn moeder riep
Een hele grote kamer vier bedden op een rij
Een kleintje voor mijn broertje, een in de hoek voor mij
Als ik onrustig wakker werd met mijn armen om mijn aap
Dan hoorde ik hun adem en dan viel ik weer in slaap
De bedden van mijn leven, waar ik droomde nooit alleen
Waar ik mij veilig voelde met drie broers om me heen
Mijn eerste eigen kamer, ik moest wennen aan het idee
Alleen zijn in het donker, niemand droomt meer mee
De dromen werden heftig want ik werd langzaam groot
Blaadjes onder de dekens met plaatjes helemaal bloot
De bedden in mijn leven, vlekken in het beddengoed
Waar ik mezelf ontdekte zoals iedere jongen doet
En toen ging ik studeren een kamer met een bed
De meisjes die ik meenam, het was niet altijd pret
Want ik was niet zo handig of zij hadden geen zin
Soms een prachtig einde, soms niet eens een begin
De bedden van mijn leven, alle vreugde, soms verdriet
Als wie ik had gevonden mij net zo snel verliet
Zij is bij mij gebleven en deelt nog steeds mijn bed
Heeft me kinderen gegeven, een toekomst uitgezet
De zorgen die we deelden, de liefde en de lust
En 's nachts hoor ik haar adem en dat stelt me gerust
De bedden van mijn leven, nog een laatste bed te gaan
Om daar voor goed te rusten aan het eind van mijn bestaan
En dan zijn er nog de bedden, waar ik liever over zwijg
Omdat ik, vrees ik, anders een hoop gelazer krijg
©2016 George M. Welling
|
||||
14. |
||||
De droefheid van het einde
Waardoor jouw hart nog sneller slaat
Ik zal het niet meer zijn
Zoals de herfst naar winter gaat
Zo gaat vreugde soms naar pijn
Ik weet dat ik je nu al mis
Maar gaan is jouw goed recht
Omdat dit einde treurig is
Is niet alles ineens slecht
Want ik weet nog hoe goed het was
Zolang het vlot nog dreef
De zekerheid bestaat niet meer
Alleen de twijfel bleef
Verbaal geweld en jalouzie
Het schelden, het krakeel
Het zoeken naar een alibi
Het werd gewoon te veel
Een breuk die je niet lijmen kan
Beloften zijn verscheurd
het wordt nu tijd voor een nieuw plan
Voordat er een ongeluk gebeurt
Maar ik weet nog hoe goed het was
Zolang het vlot nog dreef
De zekerheid bestaat niet meer
Alleen de twijfel bleef
Wie mijn plaats nu innemen zal
Het maakt me me echt niet uit
We hebben onze kans verknald
Vergooid, verloren en verbruid
Ik dank je voor een mooie tijd
Voor het moois dat er wel was
Wat overblijft is wrok en spijt
En op de ziel een nieuwe kras
En ik weet nog hoe goed het was
Zolang het vlot nog dreef
De zekerheid bestaat niet meer
Alleen de twijfel bleef
Dit einde dat zo treurig is
Is ook een nieuw begin
Want tenzij ik mij vergis
Heeft bidden en smeken toch geen zin
©2014
|
||||
15. |
||||
Slaapliedje
Morgen is er weer een dag
Slaap nu, doe je ogen toe
Geef je over aan de nacht
Tijd om te rusten want je bent zo moe
Niets is oneindig, geen verdriet, geen pijn
Niets zal blijven, niet voor jou en niet voor mij
Niets is voor de eeuwigheid, niet de liefde, niet de eenzaamheid
Wij zijn hier maar even, alles gaat voorbij
Morgen is er weer een dag
Slaap nu, doe je ogen toe
Vergeet de dingen die je dacht
Tijd om te rusten want je bent zo moe
Morgen is er weer een dag
Nieuwe kansen voor een nieuw begin
Begraaf je tranen in een lach
Geef niet toe, maar ga er tegenin
Niets is onwrikbaar, niets staat voor altijd vast
Niets is onvervangbaar, het past zolang het past
De aarde blijft draaien en niet plots achteruit
Alles zal doorgaan als jij je ogen sluit
Morgen is er weer een dag
Slaap nu, doe je ogen toe
Er wordt zoveel van jou verwacht
Het is tijd om te rusten, want je bent zo moe
©2014/2017 George M. Welling
|
George M. Welling Groningen, The Netherlands
Op mijn veertiende verjaardag kreeg ik een gitaar en daar is het allemaal misgegaan. Vele jaren en vele bandjes later besloot ik ineens om alleen nog maar Nederlandse liedjes te schrijven. Geniet ervan!
Sinds 2019 full time muzikant.
Streaming and Download help
George M. Welling recommends:
If you like George M. Welling, you may also like: